XO, Dana
dinsdag 26 oktober 2010
dinsdag 12 oktober 2010
Mi Barrio
Dit is de omgeving waarin mijn kot zich bevindt (yeay, eindelijk wat foto's !!)
Het Reina Sofia (museum met moderne kunst) en omgeving
Voor meer foto's: zie facebook
XO, Dana
zondag 10 oktober 2010
The beginning
Bijna drie weken geleden liep ik mijn kot voorbij en hoorde Kato roepen: “Dana, ’t is hier! Ge bent er al voorbij!”. Zo begon mijn eerste dag (of beter gezegd avond) in Madrid. De dag waarop ik mijn nieuwe huisgenoten leerde kennen en voor de eerste keer mijn inkopen deed in een Spaanse supermarkt (waar het trouwens veel goedkoper winkelen is dan in België).
De eerste week en half leerde ik me aanpassen aan het Spaanse levensritme. Laat eten, laat gaan slapen, laat opstaan … en veel feesten! Dat is wat je als Erasmusser doet. Het is dan ook de beste manier om zo snel mogelijk nieuwe mensen te leren kennen. Mensen waarvan er veel zullen zijn die ik na mijn verblijf hier nooit meer zal terugzien maar die ik hier vrienden noem.
Wanneer ik dan al wat gewend raakte aan het late levensritme moest ik plots weer naar school. Auwch, pijnlijk. Vroeg les, laat les. Metro op, bus op. Toffe klasgenoten, minder toffe klasgenoten. Vriendelijke leerkrachten, Onvriendelijke leerkrachten. Mijn eerste week school zit er nu op en het was toch wel redelijk vermoeiend, al die lessen in het Spaans. De meeste leerkrachten praten traag en duidelijk maar één leerkracht uit het vierde jaar helemaal niet. Les volgen bij zo iemand is dan ook een hele uitdaging. Ik ervaar wel dat naarmate de les vordert ik er steeds meer van versta. Tijdens deze les zit ik bij hele lieve en behulpzame klasgenootjes, dat helpt natuurlijk ook al een beetje.
Ondertussen blijven de Erasmussers natuurlijk ook feesten. Hun motto lijkt wel: “I’ll sleep when I’m dead”. Bij mij is dit jammer genoeg andersom: “If I don’t sleep, I’m dead”. Het zoeken naar de juiste balans is moeilijk, vooral ook omdat ik in de eerste week geleerd heb om laat te gaan slapen. Zo ben ik dan ook al twee keer ziek geweest. Maar de negatieve dingen wegen lang niet op tegen alle positieve. Want zie je: IK ZIT IN MADRID!!!
XO, Dana
(De volgende post zal er een met foto's zijn, promise)
De eerste week en half leerde ik me aanpassen aan het Spaanse levensritme. Laat eten, laat gaan slapen, laat opstaan … en veel feesten! Dat is wat je als Erasmusser doet. Het is dan ook de beste manier om zo snel mogelijk nieuwe mensen te leren kennen. Mensen waarvan er veel zullen zijn die ik na mijn verblijf hier nooit meer zal terugzien maar die ik hier vrienden noem.
Wanneer ik dan al wat gewend raakte aan het late levensritme moest ik plots weer naar school. Auwch, pijnlijk. Vroeg les, laat les. Metro op, bus op. Toffe klasgenoten, minder toffe klasgenoten. Vriendelijke leerkrachten, Onvriendelijke leerkrachten. Mijn eerste week school zit er nu op en het was toch wel redelijk vermoeiend, al die lessen in het Spaans. De meeste leerkrachten praten traag en duidelijk maar één leerkracht uit het vierde jaar helemaal niet. Les volgen bij zo iemand is dan ook een hele uitdaging. Ik ervaar wel dat naarmate de les vordert ik er steeds meer van versta. Tijdens deze les zit ik bij hele lieve en behulpzame klasgenootjes, dat helpt natuurlijk ook al een beetje.
Ondertussen blijven de Erasmussers natuurlijk ook feesten. Hun motto lijkt wel: “I’ll sleep when I’m dead”. Bij mij is dit jammer genoeg andersom: “If I don’t sleep, I’m dead”. Het zoeken naar de juiste balans is moeilijk, vooral ook omdat ik in de eerste week geleerd heb om laat te gaan slapen. Zo ben ik dan ook al twee keer ziek geweest. Maar de negatieve dingen wegen lang niet op tegen alle positieve. Want zie je: IK ZIT IN MADRID!!!
XO, Dana
(De volgende post zal er een met foto's zijn, promise)
Abonneren op:
Posts (Atom)