Een mooie lentedag in Madrid. Clear blue skies en vanuit de bus een geweldig zicht op de mooie bruin-gele stofwolk boven de stad. Net voor de bus mijn halte bereikt passeert hij nog een bord: 16°C. De winter lijkt ver weg en zo ook de examens. Jammer genoeg is de realiteit anders: over 2 weken zal ik al de helft van mijn examens afgelegd hebben. To do list vóór het eerste examen: 1 presentatie, 2 taken, 3 boeken, 7 hoofdstukken. Pfoe wat een leuk vooruitzicht.
Daarom nog even terug naar vandaag. Deze dingen 'made me smile' (en sommige ook wel schaterlachen):
- lunch op het grasveld van school
- een man die rustig op het toilet zat en niet doorhad dat iedereen hem kon zien omdat het raam openstond
- een vrouw met paars haar (kapsel: type Cruella Deville) en een witte streep in het midden
- het boeken van mijn "mini-break" naar Lanzarote
Hopelijk geraak ik ook al schaterlachend door mijn examens heen. Wish me luck!
XO, Dana
woensdag 12 januari 2011
dinsdag 21 december 2010
Quick thought
Nu we dichter bij kerst komen begin ik me te realiseren dat de tijd snel gaat. Voor sommige Erasmussers is het namelijk al gedaan (bijvoorbeeld de Fransen en de Italianen, die eind januari al terug beginnen met school of met hun stage). Het voelt raar eraan te denken dat ik deze mensen waarschijnlijk nooit meer zal zien.
Het idee dat de mensen waarmee ik hier dingen heb gedaan als vrienden en deel van mijn leven zijn hier in madrid binnen een paar dagen huiswaarts keren doet mij toch beseffen hoezeer ik hen ga missen (ook al ken ik sommigen van hen helemaal niet zo goed).
Liefst zou ik met hun allen nog een laatste gezellige avond willen doorbrengen, maar ik weet dat dit helaas onmogelijk is. Ik vraag me dan ook af hoe ik ga reageren wanneer ik terug naar huis keer.
Het idee dat de mensen waarmee ik hier dingen heb gedaan als vrienden en deel van mijn leven zijn hier in madrid binnen een paar dagen huiswaarts keren doet mij toch beseffen hoezeer ik hen ga missen (ook al ken ik sommigen van hen helemaal niet zo goed).
Liefst zou ik met hun allen nog een laatste gezellige avond willen doorbrengen, maar ik weet dat dit helaas onmogelijk is. Ik vraag me dan ook af hoe ik ga reageren wanneer ik terug naar huis keer.
dinsdag 26 oktober 2010
dinsdag 12 oktober 2010
Mi Barrio
Dit is de omgeving waarin mijn kot zich bevindt (yeay, eindelijk wat foto's !!)
Het Reina Sofia (museum met moderne kunst) en omgeving
Voor meer foto's: zie facebook
XO, Dana
zondag 10 oktober 2010
The beginning
Bijna drie weken geleden liep ik mijn kot voorbij en hoorde Kato roepen: “Dana, ’t is hier! Ge bent er al voorbij!”. Zo begon mijn eerste dag (of beter gezegd avond) in Madrid. De dag waarop ik mijn nieuwe huisgenoten leerde kennen en voor de eerste keer mijn inkopen deed in een Spaanse supermarkt (waar het trouwens veel goedkoper winkelen is dan in België).
De eerste week en half leerde ik me aanpassen aan het Spaanse levensritme. Laat eten, laat gaan slapen, laat opstaan … en veel feesten! Dat is wat je als Erasmusser doet. Het is dan ook de beste manier om zo snel mogelijk nieuwe mensen te leren kennen. Mensen waarvan er veel zullen zijn die ik na mijn verblijf hier nooit meer zal terugzien maar die ik hier vrienden noem.
Wanneer ik dan al wat gewend raakte aan het late levensritme moest ik plots weer naar school. Auwch, pijnlijk. Vroeg les, laat les. Metro op, bus op. Toffe klasgenoten, minder toffe klasgenoten. Vriendelijke leerkrachten, Onvriendelijke leerkrachten. Mijn eerste week school zit er nu op en het was toch wel redelijk vermoeiend, al die lessen in het Spaans. De meeste leerkrachten praten traag en duidelijk maar één leerkracht uit het vierde jaar helemaal niet. Les volgen bij zo iemand is dan ook een hele uitdaging. Ik ervaar wel dat naarmate de les vordert ik er steeds meer van versta. Tijdens deze les zit ik bij hele lieve en behulpzame klasgenootjes, dat helpt natuurlijk ook al een beetje.
Ondertussen blijven de Erasmussers natuurlijk ook feesten. Hun motto lijkt wel: “I’ll sleep when I’m dead”. Bij mij is dit jammer genoeg andersom: “If I don’t sleep, I’m dead”. Het zoeken naar de juiste balans is moeilijk, vooral ook omdat ik in de eerste week geleerd heb om laat te gaan slapen. Zo ben ik dan ook al twee keer ziek geweest. Maar de negatieve dingen wegen lang niet op tegen alle positieve. Want zie je: IK ZIT IN MADRID!!!
XO, Dana
(De volgende post zal er een met foto's zijn, promise)
De eerste week en half leerde ik me aanpassen aan het Spaanse levensritme. Laat eten, laat gaan slapen, laat opstaan … en veel feesten! Dat is wat je als Erasmusser doet. Het is dan ook de beste manier om zo snel mogelijk nieuwe mensen te leren kennen. Mensen waarvan er veel zullen zijn die ik na mijn verblijf hier nooit meer zal terugzien maar die ik hier vrienden noem.
Wanneer ik dan al wat gewend raakte aan het late levensritme moest ik plots weer naar school. Auwch, pijnlijk. Vroeg les, laat les. Metro op, bus op. Toffe klasgenoten, minder toffe klasgenoten. Vriendelijke leerkrachten, Onvriendelijke leerkrachten. Mijn eerste week school zit er nu op en het was toch wel redelijk vermoeiend, al die lessen in het Spaans. De meeste leerkrachten praten traag en duidelijk maar één leerkracht uit het vierde jaar helemaal niet. Les volgen bij zo iemand is dan ook een hele uitdaging. Ik ervaar wel dat naarmate de les vordert ik er steeds meer van versta. Tijdens deze les zit ik bij hele lieve en behulpzame klasgenootjes, dat helpt natuurlijk ook al een beetje.
Ondertussen blijven de Erasmussers natuurlijk ook feesten. Hun motto lijkt wel: “I’ll sleep when I’m dead”. Bij mij is dit jammer genoeg andersom: “If I don’t sleep, I’m dead”. Het zoeken naar de juiste balans is moeilijk, vooral ook omdat ik in de eerste week geleerd heb om laat te gaan slapen. Zo ben ik dan ook al twee keer ziek geweest. Maar de negatieve dingen wegen lang niet op tegen alle positieve. Want zie je: IK ZIT IN MADRID!!!
XO, Dana
(De volgende post zal er een met foto's zijn, promise)
donderdag 23 september 2010
donderdag 16 september 2010
Het hangt in de lucht
Telkens wanneer ik een vliegtuig hoor overvliegen besef ik hoe dichtbij het komt, mijn vertrek naar de 'capital de España'. Binnen minder dan een week vertrekt mijn vliegtuig richting Madrid. En deze tijd volgende week zal ik kunnen zeggen dat mijn eerste 24u in mijn nieuwe thuisstad erop zitten.
Mijn laatste weken in België zijn voorbijgevlogen en er moeten nog steeds heel wat dingen gebeuren voor ik kan vertrekken, zoals bijvoorbeeld een haardroger kopen (niet onbelangrijk!!), nog papieren in orde brengen en koffers pakken.
Ondanks al het last minute gedoe en mijn uitstelgedrag heb ik er enorm veel zin in. Dit gevoel werd zeker nog versterkt door verhalen van ex-Erasmussers tijdens de Spaanse zomercursus. Ook het feit dat mijn appartement voor de volgende 5 maanden centraal gelegen is en zich slechts op 5 minuten wandelen van de grootste winkelstraat (Gran Via) bevindt is mooi meegenomen ;). In mijn appartement verblijven nog 4 andere meisjes: een Belgische (Kato, die journalistiek studeert (ook )aan de KHM), een Nederlandse, een Canadese en een Franse. We hebben elkaar natuurlijk al "gefacebooked" maar ik ben wel benieuwd naar hoe ze in het echt zijn.
Ik kan amper wachten om te vertrekken, maar ik ben toch ook wel een beetje bang. Bang voor het onbekende, ja. Maar vooral ook bang voor het gemis. Familie, vrienden, dansschool ;), ... blijven allemaal achter in België. Ook het feit dat ik verliefd ben geworden in mijn laatste maand hier zal daar niet veel aan helpen.
Maar ik ben er zeker van dat dit een unieke kans is en dat ik mij in een onvergetelijk avontuur stort. Mijn verwachtingen: het wordt leuk, intens, warm, geweldig, vermoeiend, kort, zuiders, sociaal, moeilijk, tipsy, internationaal, ritmisch, ... (vul zelf maar verder aan ;) )
XO,
Dana
Mijn laatste weken in België zijn voorbijgevlogen en er moeten nog steeds heel wat dingen gebeuren voor ik kan vertrekken, zoals bijvoorbeeld een haardroger kopen (niet onbelangrijk!!), nog papieren in orde brengen en koffers pakken.
Ondanks al het last minute gedoe en mijn uitstelgedrag heb ik er enorm veel zin in. Dit gevoel werd zeker nog versterkt door verhalen van ex-Erasmussers tijdens de Spaanse zomercursus. Ook het feit dat mijn appartement voor de volgende 5 maanden centraal gelegen is en zich slechts op 5 minuten wandelen van de grootste winkelstraat (Gran Via) bevindt is mooi meegenomen ;). In mijn appartement verblijven nog 4 andere meisjes: een Belgische (Kato, die journalistiek studeert (ook )aan de KHM), een Nederlandse, een Canadese en een Franse. We hebben elkaar natuurlijk al "gefacebooked" maar ik ben wel benieuwd naar hoe ze in het echt zijn.
Ik kan amper wachten om te vertrekken, maar ik ben toch ook wel een beetje bang. Bang voor het onbekende, ja. Maar vooral ook bang voor het gemis. Familie, vrienden, dansschool ;), ... blijven allemaal achter in België. Ook het feit dat ik verliefd ben geworden in mijn laatste maand hier zal daar niet veel aan helpen.
Maar ik ben er zeker van dat dit een unieke kans is en dat ik mij in een onvergetelijk avontuur stort. Mijn verwachtingen: het wordt leuk, intens, warm, geweldig, vermoeiend, kort, zuiders, sociaal, moeilijk, tipsy, internationaal, ritmisch, ... (vul zelf maar verder aan ;) )
XO,
Dana
Abonneren op:
Posts (Atom)